... ama bir polyanna var .

  Geçenlerde eve doğru yürürken farkettim ki ben artık hiç birşey düşünmüyorum. Hiç birşey hissetmiyorum.  Çok uzun zamandır hiç kimse gerçek anlamda işlemiyor içime. Ben artık gerçekten hiç birşey düşünmüyorum susarken... Biraz korkutucu.

    Kocaman bi boşluk var düşüncelerimde ve çoğu şeyin anlamını kendim uyduruyorum. Çoğu muttluluğu kendim yaratıyorum .çok güzel çok yalın bir duygu bu. Aslında hayatım ortalama olarak özenilecek cinsten. Hayatımda olmasını istediğim herkes benimle birlikte, istemediklerim ise benden çok uzakta . ilk defa bunu gerçekten tam anlamıyla inanarak söylüyorum çünkü ; artık ne istediğimi çok iyi biliyorum. Herşeyden önce kendimi seviyorum ben. Hiç birzaman Aşk acısı çekmiyorum çünkü istemediğim sürece yalnız kalmıyorum. Birini sevmemem gerekiyorsa ''... ama seviyorum'' diyemiyorum artık . Daha büyük birşey kazanamk için kaybetmekten korkmuyorum. Hayatımın parmaklarımın ucunda top gibi dönmesini istiyorum . İstediğim zaman durdurabileyim ve istediğim zaman devam ettirebileyim. Yaptım ben bunu . Herşey parmaklarımın ucunda artık ve mutlu olmamam için tek bir sebep bile yok . Yanımda olmasını istediklerim istediğim an benimle ve yanında olmak istediğim herkesin o an yanındayım. Bazen kollarında , bazen yanındaki sandalyede, aynı masada , aynı yatakta ,ama her ne olursa olsun , ne zaman istersem onlarlayım . Mutluluktan uçmak değilde çok huzurlu olmak böyle birşey işte .Hem  Çok sevmek hem çok sevilmek gibi işte .