küpemin teki yerde halının üzerinde öylece duruyor . diğeri nerde hiç bi fikrim yok. saatlerdir yatağımdan halıyı inceliyorum mal gibi . 3 başta 3 sonda yanyana dizilmiş çiçek figürleri var. halının tam ortasında da biçimsiz geometrik şekiller içine anlamsızca yerleştirilmiş aptal çiçek figürleri var. Gerçekten o kadar aptal görünüyorlar ki... o kadar karmaşık bir düzen var ki artık başım dönüyor.
sabahları herhangi bir iş için erken kalkmaktan nefret ediyorum. uyanamıyorum... uyansam da fabrika ayarlarımla çalışıyorum. gel git otur kalk beynimin hiç bir hücresi çalışmıyor . hiçbişey düşünemiyorum (ki bu en sevdiğim taraftı). derken karnımın acıktığını hissediyorum. düşünüyorum en son dün akşama doğru yemişim bişeyler . o kadar açım ki ve o kadar üşengeçim ki... bir süre daha erteliyorum yemek işini . kitap okuyayım bari biraz... derken yarı uykulu yarı uyanık ama asla uykuda değil şeklini alıyorum . yarın iş görüşmesi için ne giyeceğimi düşünmemin gerektiğini hatırlıyorum ama hazır değilim . beynimi zorlayamam çünkü uykum var ama uyuyamıyorum. zihnim bomboş hiçbişey düşünmüyorum herşey yerli yerinde , herşey kusursuz ama uyuyamıyorum...
odayı toplasam diye düşünüyorum sonra hemen vazgeçiyorum . sanki bütün istanbul burda toplanmış gibi yerler hep bardak... biraz daha dursunlar bence . reflekslerim yok kadar az kimbilir kaç dakikadır gözlerimi kırpmamışımdır . öyle birşey ki uyku denilen şey ne ayıksın ne kafan güzel ama sanırım kafam güzel yada bilmiyorum birazdan güzel olabilir belki de hiç olmaz bilemiyorum ... zaman zaman ayarları sıfırlıyoruz hepimiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder