Çayı şekersiz içerim de kahveye hiç kıyamam ben.
Öyle bi yapım var.
Kahve, şekeri sonuna kadar hakediyomuş gibi sanki ; ama çay şekersiz de kendi dünyasının kabadayısıymış gibi. Kişileştirme sanatını da pek severim .ıhm nefis. Ben , çayı şekersiz sevmesine severim . Sevmekle kalmaz demlik demlik içerim lakin halam benim şekersiz çay içmemi pek sevmiyo galiba. Her gittiğimde çayıma 3 şeker atmasından bunu çıkardım ben . Bilmem yanlışmıyım? Sonra, ben o çayı içemeyince halam ısrarla ''neden içmiyosun kızım soğduysa ısıt bak kettle fişe takılı'' der. Bide kettle her zaman fişe takılıdır o evde. Neyse. Yok derim , sevdim derim. Bırak içicem ben bunu halacığım derim. Yalancıktanda 32 dişimi yaya yaya sırıtırım. Öyle yayarım ki dolgusu gelmiş dişlerim hava almaktan hayvan gibi sızlar.Ben öyle diyince halam sanar ki nası keyifliyim. Hemen kurabiye, bisküvi efendim işte kek evde tatlı namına ne varsa getirir koyar çayımın yanına.Şekerden dönmüş olan beynim iyice döner ama kıramam da öyle de bi yapım var.
Kahveye gelirsek ozaman ayrı bak. Kahve, şekerin en güzelini ,en kalitelisini hakeder .Ölürüm de şekersiz kahve içmem ben . Halam bu konuda da çaya yaptığını kahveye yapmaktan kendini alamaz. Hatta işi bilime vurur. ikna edici bilimsel açıklamalar yapmaya çalışır . Kızım der, kafeinli şeyleri şekersiz içmiyceksin ,ileride der yaşlanınca kalp çarpıntısına yol açıyo der .Sallar da sallar . Ben de evlense 7 8 çocuk doğurucak yaşta , ergen gibi haklısın halacığım diye kafa sallar alırım kahvemi bakarım keyfime. Öyle yani. ve sanırım şuan bişeyler içmem gerekmiş gibi hissediyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder